Yazýk, sanki herþeyi hafif bir ýþýk aydýnlatýyor Milyonlarca ölü beden törenlerin ve utkularýn içinde
Bazen de gökte!
Yalnýzca yaðmalamak için ayaklanmýþ soy Gürültü, renkler ve bu çýðlýk, ne ciddi! Bir bakarsýn aðýr silahlarýyla gelir amcalar Çocuklar ölür sonra, ölür çocuklar
Us yoluyla gelen en süreðen biliþtir bu Algýya baðlý umut belki Bu ne yýkýmdýr, oy!
Ne fakir çocuklara benzer bu Ne de içli öyküleriyle uyuyan ölülere
Beyaz duvarlar, beyaz pencere, beyaz sessizlik, dinleyin, ne güzel!
Kitle imha silahlarýmýz, konvansiyonel ordularýmýz Bitmek bilmeyen savaþlarýmýz var bizim Ölüyoruz, öldürüyoruz insanlýðý Hiç uðruna!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet Küçükhasanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.