Yaratýlaný sevdik,yaratandan ötürü... de.... An geliyor ki, o an iþte o an,.. insanýn kimyasý deðiþiyor.... Hey güzel Allah’ ým, hep can-u dilden seven mazlum ve hep zalimce çekip giden mi seviliyor..?
Cellat ile kurban arasýnda ki ironik iliþkiye benzer bu durum.. Biraz sonra boynunu vuracak cellattan, her gün ölmekten kurtaracaðý için nefret etmez kurban... Hatta minnettardýr da biraz....
Yarin elinden ölüme itirazýmýz yoktur ya.. Hani zehir olsa içeriz elinden... Ne muhteþem meydan okuyuþ ve ne büyük fedakarlýk... ÖLÜRSÜN , BÝTER.. Arkandan hiç deðilse iki damla göz yaþý dökeceðini hayal eder avunursun..Sonra da ne olursa olsun, nasýl olsa SEN YOKSUN...! Yokluða alýþmak zorunda deðilsin, çünkü ALLAH TAKSÝRATINI affetsin......
Bu mesele deðil aslýnda dostlar.! Asýl mesele ; VARLIÐINDA YOKLUÐUNA ALIÞMAK.. Þehrin diðer yakasýnda olsa da ayný iklimi teneffüs ettiðini bile bile, acaba rastlar mýyým diye fal taþý gibi açýlmýþ gözlerle ve bir angut saflýðýnda saða sola bakarak sokaklarý arþýnlamak.. Es kaza karþýlaþýnca vakur adýmlarla abide-i gurur edasý takýnýp, ama yine de acaba hala orada mýyým tasasý ile gözünün kuyruðundan yüreðine bakarak geçiiiip gitmek... Ve " acaba bu gece rüyamda görür müyüm hesabý ile sýmsýký gözler le sabahý sabah ederken her defasýnda " ya yanýnda biri varsa " nöbetlerine tutulup en sonunda ; " EY ALLAH’ IM, KULUNA BIRAKMA SEN AL CANIMI " diye niyaza durmak....
Evet, mutlu bitenlerini gör-sekte bazý bazý, aþkýn bir tarafý ve EN ÇOK TARAFI bu maalesef... AMA AÞK BU..HER NE TAKTIRIRSA GÜZEL.. ÇEKTÝRÝRKEN ZEVK VEREN TEK ACI AÞK.. BÝR ÝNSANA DEÐER BÝÇMENÝN EN MUHTEÞEM ÞEKLÝ ÝSE KOÞULSUZ SEVMEK..