Tükendi

Çemkirip dursun itler, köþelerde beklesin,
Köpeklere verecek yalýmýz bitti bizim.
Efendiler toplanýp soysuzlarý aklasýn,
Kahpeye uzatacak dalýmýz bitti bizim.

Hoþ üsluba aldanýp boþ laflara kanarak,
Çile ile yoðrulup, köþe bucak yanarak,
Gözyaþý katýðýna kuru ekmek banarak
Þimþir tarak görecek kelimiz bitti bizim.

Yükleri kaldýracak, kol bacakla bel yoktur,
Zýndýða uzatacak, diken ile gül yoktur,
Saban yaba, araba, bekleyecek hal yoktur,
Harmanlar savuracak yelimiz bitti bizim.

Boþuna beklemeyin huzuru, rehaveti
Ýnsan için beslenen duyguyu merhameti,
Sizler de çekin artýk sýrtýmdaki zahmeti,
Aðýzlara sürecek balýmýz bitti bizim.

Eþ baþkanlar eþleþti, Ýmralý’da her dilde,
Gözyaþlarý toplandý bir yamalý mendilde,
Ýttifaklar kuruldu, yýkým adlý Kandilde
Bunlarý süpürecek çalýmýz bitti bizim.

Ýncitmekten çekinip, korkar iken üzmekten
Kâðýt kalem tükendi karalayýp yazmaktan,
Yýllar yýlý sakýndýk, aramýzý bozmaktan,
Tatlý sözler diyecek dilimiz bitti bizim.

Teröre bulaþaný zihinlerde piþirin,
Gövdeye yük olaný, acýmayýn düþürün,
Leþlerini savurup bir çukura aþýrýn,
Omuzlarda taþýnan salýmýz bitti bizim.


Sosyal Medyada Paylaşın: