Þeytanýn arkadaþý, dedi “uy bu “veliye”, Uydurdun ya serseri en sevdiðin kadýný. Akýl ermez iþleri ettin-yaptýn deliye, Döndürdün ya serseri en sevdiðin kadýný…
Duyurdum eþe-dosta, elimden tuttu kardeþ, Hiç sýrtýndan vurandan insana olur mu eþ? Güvenimin ödülü oldu bir tutam ateþ, Yandýrdýn ya serseri en sevdiðin kadýný…
Eðilmezdim! eðerek yoluna ettin köle, Þimdi kaya gibiyim, kanardým bir dal güle, Ocaðýmý söndürüp, koru çevirdin küle, Söndürdün ya serseri en sevdiðin kadýný…
Estin bir bahar günü masum seher yeliyle, Yüreðim susamýþtý kanar oldum hâliyle, Girdin þah damarýmdan öyle tatlý dil ile, Kandýrdýn ya serseri en sevdiðin kadýný…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.