Mekânsýzdýr bazen kelimeler Mekânsýz olduðu gibi ruhsatsýzdýr da Aranýr kendi halinde Duracaðý yeri Sýðýnacaðý limaný
Dalýndan kopmuþ yaprak misali Sararmýþ, solgun tenli Hazan rüzgârlarýna kaptýrmýþ kendini Mevsimlerin arayýþýnda Yalaz aydýnlýðýnda yükselir gökyüzüne Mavilerde kalayým derken Grimsi bulutlarýn pusuna takýlýr Ve duygularýn hüznünde Damla damla düþer topraða Akýp gider Engin denizlerin mavimsi derinliðine Bir daha dönmemecesine
Sýcak yerini aramaktadýr Nihayetinde Yürekten sessizce fýrlayan bir kelimedir
Gezinir sokak sokak, Bakýnýr köþe bucak Aranýr zamanýn salýnmasýnda Güneþ doðar, Güneþ batar, Gece olur, Bilmem kaç mehtap devreder Ardý ardýna koþan gecelerden
Belki de bir ömür geçer Ama yine de bazen mekânýný bulamaz Bulsa da kalmaya ruhsatý olmaz Ýþte o zaman sahipsiz boþlukta asýlý kalýr Sonsuza kadar
Serseri kurþun misali Namludan fýrlayýp gitmiþse Yýkýntýnýn içinde yok olur gider kör piþman Yüreðin derinliðinden çýkan Bir seviyorum kelimesi
Belki farkýna varýlmadan Çoktan sahibini ve mekânýný bulmuþtur Kalma ruhsatýný da almýþtýr Sonsuza kadar
Nedense ben halen zamanýn salýnýmýnda Issýz sokaklarýn Soðuk kaldýrým taþlarýnda Meçhule giden o yüreðin hasretliðindeyim Mekânsýz ve ruhsatsýz kelimelerin düþüncesinde Nerdedir diye
Dinçer Demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafkaslar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.