Hevenk köyneğini giydim eyvallah
Sarýldým aðladým güne göz oldum
Darýldým kýrýldým dile köz oldum
Baþýma vurdular kine yüz oldum
Hevenk köyneðini giydim eyvallah
Melekten kanadý çaldým üstüme
Dediler kepenek çobanlar deðer
Mecnun libasýný çektim büstüme
Özgürlük kuþlara sanatmýþ meðer
Göklerde yüreðin demi kalmadý
Ýncecik sazlarýn teli zamansýz
Kanunlar nihavend sözü çalmadý
Þarkýlar türküler güller zamansýz
Elendim annenin ninni elinden
Baðrýma basýlan taþ hevengini
Üst üste belikli saçýn telinden
Sevenler alýr mý dengi dengini
Uslanmaz ömrün günü uslanmaz
Kalbi körükleyen sevda selinden
Çarklara çekilse dili paslanmaz
Þiirsiz gazelsiz bahtsýz gelinden
Herkes mavzerini yürekten kusmuþ
Son söze baðlanan kýsmetsiz taþlar
Ýçinden çýkýlmaz rüyalar susmuþ
Hevenk köyneðine damlayan yaþlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.