SONSUZA DEK

yitirmeyi öðrettin bana
tüm zafer çýðlýklarýnýn topraða deðende yüzü
tenime ayaz düþtü
rüzgarýn bu þehri býrakýp gittiði an
sevdanýn karasýna batýrýp gözlerimi
seni çiziyorum sensizliðin tam ortasýna
yok deðiþen bir þey aslýnda
kabuk deðiþtiriyor sensizlik
mevsimler birbirine sýrtýný dönerken
bir keþke aðacý dikmiþim gülüþüne
her an patlamaya hazýr çiçekleri
karda yaðsa bahara yoruyorum
umut iþte, tutuyor elimi hiç sormadan
demirdeki pasýn, yýkýk bir evdeki yaþanmýþlýðýn
kendine aldanmýþlýðýn
aþk ile yanmýþlýðýn
her sýcaklýðý sen sanmýþlýðýn
hüznünü okþuyor þimdi bakýþlarým
dört yaným hasretten bir deniz
martý çýðlýklarýyla dövüþüyorum
içimdeki isyaný bastýramýyorlar diye
sözcükler þiir þiir yüreðime zincirliyor seni
içimde aðlamaklý bir kapý fireði zaman
elinden tutup ömrüme açýlmadýðýndan
aklýmý dara çekip
düþlerimi boynuma takýyorum ilmek ilmek
sensizlik tekmeleyip gençliðimi
içimdeki kýyameti dindirecek
bende seni susacaðým
sonsuza dek


ALÝ RIFAT ARKU
16/04/2013
ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: