ZİYAN-I İNSAN
Biz olmasak kim doldurur resim çerçevelerini
Tabiat kime sunar eþsiz kölelerini
Çýraklar gibi acemice yok ediyoruz dünyayý
En büyük yargýcý insanýn mahkum-u vicdaný
Gün gün ýþýklar sönüyor yürüdükçe
Her gün bir parçamýz ayrýlýyor büyükçe
Çiçekler açmýyor zararlý yolumuzda
Aslýnda kalbimiz de var korkumuz da
Þehirleri yakýyoruz seherden önce
Gece yuvasýzlar yurtsuz ölünce
Ormanlara düþman olduk yalnýzken
Ziyan-ý insan dünyaya batan diken
Ve topraðýn kanadýna sýðýnýrýz acýmýzdan
Yine ona döner ona sarýlýrýz derdimizden
Kim bilir kaç yýl geçti böyle zararla
Yalan yanlýþ ne ararsan ziyan-ý insanda
Anlamadýk biz doðanýn kýymetini
Erkenden içtik piþmanlýðýn zehrini
Bilinmez bu yoldan gelip ve giden
Dünyada düþürme iyiliði dilinden…
01.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rıdvan Yıldız şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.