El oldun elime Göz oldun gözüme Dönmeyen dilime Söz oldun sözüme Titreyen bedenime Köz oldun içime Aðladýðýmda mendil Karanlýðýmda kandil Gül dalýmda bülbül Bahçemde sümbül Dost oldun bana Öðüt oldun kulaðýma Þarký oldun dudaðýma Can oldun canýma Huzur verdin ruhuma Beni tamamlayan beden Sen ben oldun bende sen Sonra ne oldu birden Gittin aniden benden Çýkýp giderken yüreðimden Kýrdýn, kanattýn her yerinden Ama bil ki sen Olsa da sensizlik ölümden öte Artýk korkmuyorum Azrail’den ben Vereceðim son nefeste Sakýn ola baþucuma gelme Hem de elinde sevdiðim o gülle Beni mezarýmda yeniden öldürme…
korkmayan çýnar 14.04.2013 Ömer Sabri Kurþun Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Sabri KURŞUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.