On kala... Yirmidört basamak çýktým Hiç yorulmadan,usanmadan Yaklaþtýðým hisleri var rüzgarýn ucunda!
Dokuz kala... Ayaklarýmýn ucu yorgun Avuç içlerim hafif nemli "Geldim" demeye az kaldý diyor rüzgarýn ucu!
Sekiz kala... Tamam diyorum içimden Gözlerim kapanýrken bir basamak, Ölüm yaþam arasý bocalýyorum Rüzgarýn dilinden haber yok!
Yedi kala... Bitkin çehrem var Geri geri gidiyorum ya da öyle zannediyorum Artýk yazamayacaðýmý düþünüyorum.. Rüzgarýn dili hafif esiyor ayak uçlarýma!