MUSTAFA SOYDAN (akrostij)
M ecnun’a Leyla’yý sor, gör ki neler söylüyor;
U ðruna sen Mevlâ’nýn, Mecnundan ziyâdesin.
S evdanýn karasýný ancak çekenler bilir,
T ek tesellin aþkýndýr, emrine âmâdesin.
“A þk baþta kýlsa karar, akýl ki eder firar;”
F âni olduðun Yârin, yolunda piyâdesin…
A þýkýn hali baþka, kul zâhirde gizlidir;
S en ki Hakiki Aþkýn uðrunda dildâdesin…
O ‘nun yolunda ölmek, sonsuz yaþamak demek;
Y anan pervane misâl, kendinden azâdesin…
D eli olmadan veli olunmaz ki ey “Meftun!”
A kýlla anlaþýlmaz, bir derde üfdadesin!
N akþ edilmiþ gönlüne sevdanýn en özeli;
A bilik makamýnda soylu bir Mirzâdesin…
B aðlýsýn muhabbetin en güçlü saf baðýyla
Ý lla ki Yârim dersin, sen ki meczup zâdesin
M uhabbet!.. En güzele, en iyiye, en öze;
E y güzel “Soydan” gelen, “Mustafa bin Ahmed”sin…
Kadir Çetin 11.04.2013 Ýzmir
Kelimeler:
ziyade; çok, daha çok. çoðalma, artma.
amade; (bir iþi yapmaya) hazýr.
üftade; 1. düþmüþ, düþkün. 2. aþýk.
Dildade; "Gönül vermiþ, âþýk."
azade; baþýboþ, özgür, hür, erkin, serbest.
meftun; tutkun, gönül vermiþ, vurulmuþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.