içimde ki hayat parçacýklarý karanlýklarý yýrtýyor ve haykýrýyor içimde sevgin ha bire dal budak salýyor yüreðimde ben ise ayrýlýða isyan atmak istedikçe içimden yaþamak istiyor benimle bir de kahrolasý ayrýlýk eklendi kaderime zaman zaman da olsa seslenirim kendi kendime neredesin diye bakma sen benim böyle zamansýz sesleniþ lerime bu sevmek deðil seni dahada öte prangalý iki sevgili olduk ayrý dünyalar da bulduk kendimizi yaþamak zor zor diyorum ya aslýnda seni sensiz yaþamak hepsinden de zor rutubet koktu odamýn duvarlarý doðan güneþ ýþýk vermez oldu kara çalý tepesinde bir kuþ aðlýyor yalnýzlýðýna bülbüller gelmez oldu bahçemize oysa aðaçlar çoktan çiçek açtý bahar geldi ama kuþlar bile matem tutar oldu senin yokluðunda
NAZMÝ ÞENUSTA. ORHANGAZÝ /BURSA 13.04.2013.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.