Alýþýyordu birbirine iki insan Kalem öncesi kelamda söze Mevsim adý henüz yazýlýrken avuçlarýnda
Saçlarýnda dinmez rüzgârlar Adýmlarýnda susmaz yarýnlar Bugünü yarýnlarla takas yapmak için Serçe kuþlarý yüreði gibi çýrpýnýyorlardý
Bakýþýyordu gözlerde iki insan Ýlham perilerine gerek kalmýyordu Aralarýndaki mesafe birkaç santim uzunluðundayken
Sonra özlemleri büyüyordu Gölgeleri tarla tarla uzuyordu Düþleri yarým yamalak ilerliyordu sanki
Daha sonra isimsiz yollar gidiyorlardý Geceleri heceler içiyorlardý Akþamlarý güneþ arýyorlardý Bir yudum sevgi için Katlanýyorlardý her þeye Her engele Ve her bencilliðe göðüs geriyorlardý (O) iki insan
Mehmet Selim ÇÝÇEK 13 Nisan 2013, Kýzýltepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
meselci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.