Fakir bir yalnýzlýk benimkisi.
Kuytu odamýn sessizliðinde dolaþýr
Yoksul duygularýmla savaþ halinde
Ve karlar kaplamýþ yeþil ovalarý
Yaðmurlar aðlýyor örtünen güzelliklere
Çýrýlçýplak aðaçlarda dallar üþüyor
Hafif bir yelde tiz bir duyguyla
Bir kýþýn akþamüstü ve bir zindanda
Penceremde kanatsýz kuþlar gezinir
Çiselercesine aðlayan yaðmur damla, damla
Buzlarý çözüyor.
Toprak doymuþ bahar tohum atmýþ
Bulutlar geziniyor, aydýnlýk gün ýþýðýna inat
Yalnýzlýk cehenneminde hep yalnýzlýk
Yalancý yapmacýk bir aydýnlýk bu
Baharda filizlenen aðaçlarýn kýþý yaþamasý gibi
Fakir, yoksul ve yýrtýk bir aþk bu
Avare dolaþýr kuytu odamýn sessizliðinde.
Bir patikada yalýn ayak, bir akþam sessizliðinde
Karlar eriyor buzlar çözülüyor aðlarcasýna.
Korkunç gerçeðin kâbusunda pençesine mahkûm
Alýp götürüyor beni parça, parça
Yüreðimin duygularýmýn yok oluþu gibi, çözülüþü gibi.
Buzlar çözülüyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.