NEYLERSİN

senden kalan esrik bir nefestir zaman
ellerimin izdüþümünde yuvalanýp durur içime
telleri gövdesine deðmeyen bir keman
bütün filizlerimi koparýrda verir elime


gün aðlarýný çekiyor gözlerimden aðýr aðýr
kollar dolusu sensizlik yayýlýyor geceme
durma be onsuzluk çatlayýncaya kadar baðýr
sinerken boylu boyunca her heceme

müstakbel mutluluk sen kendi gölgende dur
kirmanþah efkar, anaç hüzün çekinme beni vur
tut ellerimden ey deli rüzgar beni ona savur
baðlayýp durma yüreðimi hasretten sicime

kaskatý kesildi bakýþýmda uzayýp giden yollar
gökkubbede seslerimizi yutarak el salladý yýllar
varlýðýný bilerek, yokluðunu saran bu kollar
sýðmýyor düzenden hiçbir biçime

insan, bir bedenden bir bedene aktarýlan su
gönlümün gülistanýna doðan güneþtin doðrusu
bilemedim varlýðýn ömrüme kurmuþta pusu
neylersin, yanaþmadý gülüþlerin gülüþlerimi seçime

ALÝ RIFAT ARKU
13/04/2013
ÝSTANBUL



Sosyal Medyada Paylaşın: