aþkýn rengidir hayatýn kendisi.. gecenin karanlýðýnda kaybolursun ,siyah olur ruhun.. sabah gözlerini açtýðýnda karþýnda gökyüzü,iliklerine kadar mavi .. nefes aldýkça kaybolursun.. içitðin bir bardak çay renginde bulursun kendini.. çýkarsýn sahil kenarýna gökyüzü sarýlýrken, deniz mavisini verir sana.. bir ateþ yakarsýn,kor olur yüreðin kýrmýzý sevdalarda þarabýn kýrmýzýsý karýþýr damarlarýna.. toz pembe hayallere dalarsýn, beyaz,bembeyaz bir perdeyle biter aþkýn ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.