Benim de baharda rüzgâra savuracak küllerim olsun…be BİTANEM...

BENIM DE BAHARDA RÜZGÂRA SAVURACAK KÜLLERIM OLSUN…BE BÝTANEM...

Her kelime baþlangýcýdýr ömrün
Ve her boþluk Aþk(ýn)a mahkûm satýrlardan ibarettir...
Aþka þehit düþmüþ satýrlar karalarken
Maviliðinde kaybolmuþ bir yetim gibi irkilir ruhum
Kucaðýný açýp kovalarken karanlýklarý
Çatlamýþ satýr aralýklarýna çarpar bedenim…
Kim bilir hangi virane dudakta hayat bulur
Ve fýsýldar kulaðýna ab-ý hayat sözleri…

Yalnýzlýðýmla üstünü örttüðüm
Ve kimselere göstermeyip sakladýðým kelimelerimi
Hangi serseri rüzgâr alýp götürdü?
Nasýr tutmuþ ellerim þimdi hangi boþluða tutunmaya çalýþacak?
Sensizliðin bir adým ötesine gitmeyen ayaklarým
Öylece kalakalacak…
Titreyen ve korkuya alýþmýþ benliðim
Hangi sesin buðusuyla uyanacak…
Ýþte bekliyorum
Býraktýðýn yerdeyim...
Gel ve bilinmezliklerimden kurtar…
Kurtar ki sana baðlý gönlüm azametinle övünsün…

Gel…
Yaraya çalýnmýþ katran gibi gel…
Yokluðunu örten gece gibi gel…
Aydýðýnlýyla büyüleyen güneþ gibi gel…
Bak sen gittikten sonra yaðmur yaðdý
Karakalem iþlenmiþ satýrlara…
Yazmaya korktuðum bütün kelimeler
Sel misali akýp giderken yataðýnda
Tarumar eder tüm azgýnlýðýyla…
Bir el bekliyor
Bir sözüne hasret biçare nefsim
Bir umuda gark olmuþ seni bekliyor…

Susuzluðunda kuruyan satýrlar gördüm
Her biri binbir derde müptela olmuþ gibi inliyorlar…
‘Atýn bizi tüm boþluklardan ve kurtarýn’ diye…
Tükenmiþliðiyle pusan heceler var
Kalbine ok gibi saplanan çizgiler kanatýyor ruhumu
Ve bir damlayken yaram
Ben yine can çekiþiyorum
Ta ki son nefesime kadar…
Sebepsiz ve varlýðýný bilmediðim satýrlara rastladým.
Üstünde hiçbir maþuka yazýlmamýþ cümleler vardý…
Büyüleyiciydi…
Karalanmýþ ve silinmiþ.
Sonra tekrar yazýlmýþ; tekrar silinmiþ.
Her siliþinde bir þeyleri alýp götürmüþ…
Âþýktan mý almýþ yoksa maþuktan mý bilinmez…
Kendini sensizlik uçurumundan atan kelimeler gördüm
Amaçsýz ve nedensiz düþtü boþluðun þafaðýna…
Hangi cümlenin bilmem hangi satýrýndan býrakmýþ kendini.
Yokluðuna derdest olmuþ sevdaya ulaþmak için mi bilinmez…

Ve yaklaþýyor her nefeste ölüm…
Kanayan ruhlar bürüdü vuslatý.
Yorgun bakýþlar ve bilinmez sözlere sahip gözlerim
Sana ermenin seninle bizliðe koþmanýn hevesiyle
Sürekli kapanýyor ve umutla tekrar açýlýyor…
Sesleniyorum sana…
Ey Nar-ý Rahab!!!
Susuz gönülleri yakýp kavuran ateþ…
Sensizliðe âþýk baharlarý alevleriyle saran ateþ…
Yakan sen ateþine müptela olan ben…
Yak beni de yok et bedenimi…
Ve öyle yanayým ki
Benim de baharda rüzgâra savuracak küllerim olsun…be BÝTANEM...

tuncerbirdal

12.04.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: