EY ZÜMRÜT KANATLI VEFA

Ey Cennet Semalarýna çekilen Zümrüt Kanatlým,
Niye kalplerimizi terk edip de sýrra kadem bastýn.
Deðil miydi vefa insaný ayakta tutan, birbirine baðlayan,
Yaralara Lokman-i bir merhem, dara düþenlere kýrýlmaz bir kalkan,
Deðil miydi rüzgârda savrulanlara bir çift kanat Nur’u Rahmandan.
Ey Cennet Semalarýnda süzülen Zümrüt-ü Anka’m,
Kaç mevsim oldu yüreklerimizi terk edeli kim bilir kaç zaman.
Olmadý kanayan yaralarýmýza bir derman sen gideli beri,
Ýyilikten yana yükselen surlarýmýz birer birer devrildi.
Ýndi Ýnsanlýk, kadim tahtýndan, deðerler tarumar,
Bozuldu asýrlýk gözelerden akan tertemiz sular,
Sen yoktun bir yudum suya hasret kaldýk,
Sen yoktun kurudu hem dilimiz, hem damaðýmýz.

Nedendir bilmem, bilmem nedendir insanýn insana ettiði zulüm,
Hissettik Ey Vefa her daim yüreklerde yokluðun.
Ey Vicdan muhafýzý, bizler gittiðin yollarda nöbetlerdeyiz,
Meleklerin eþliðinde döneceðin günü beklemekteyiz.

Arýlar gibi sema ederken Arþ Alâ da Dualarýmýz,
Gözyaþlarý içinde yalvarmada kalplerin Sahibine kalplerimiz;
Ey Ýki Doðunun ve Ýki Batýnýn Rabbi, Ey kimsesizlerin Kimsesi,
Görünür ve görünmez tüm kapýlarýný açýp da yüreklerimize,
Yürüt Ya Rab Rahmet gemilerini yalnýz kalplerimize.
Eyleme bizleri muhanneti vicdansýzlara muhtaç,
Kuyulara düþen Yusuflara, katýndan Sen eyle imdat,
Gönder Ya Rab ýssýz limanlarda kalan sahipsiz ve kimsesiz kullarýna,
Gönder Hýzýrla Ýlyaslarýný, gönder bu taþ kalpli caludi mevsimlere,
Gönder Ya Rab Katýndan ellerinde sapan taþlarýyla Davudi yiðitlerini,

Ýklimi kýþtadýr zaman zulüm çaðýnda boðulurken insanlýk
Ey Kutlu Tohum hangi bilinmezlerde kök salmaktasýn
Payidarmýþçasýna yeryüzünde budaklanýrken zulüm çaðý
Dalga dalga ötelerden gelsin artýk Zülfikârýn asrý.
Bu taþa dönen, yüreksiz iklimlerde, dalga dalga yayýlsýn Nuri Muhammediye,
Hem Davud’un, hem Sinan’ýn eliyle, taþ taþ olup da artýk otursun gediðine.

Hayrettin KIZILOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: