Sen güneþle gelen mutluluk, sen güneþle gelen heyacandýn, bahçem ilk kez yeþillendi agaçlarým ilk kez meyva verdi. ilk kez pencereme kuþ konmuþtu. duvarlarým ilk kez utancýndan, kýpkýrmýzý olmuþtu. aynalar ilk kez gülümsüyordu, Ýlk kez geceler bir soluk gibi çabucak geçiyordu gözlerimi kapamaya korkuyordum ve olan oldu ; mevsim deðiþti, gözlerimde þiddetli bir yaðmur, yüreðimde akýl almaz bir fýrtýna baþladý. taa ki bu yerlerden gidene kadar, taa ki musallah taþýna yatana kadar
(BUDA BENÝM SANA AYRILIRKEN HEDÝYEM OLSUN....)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.