dökülüyor karanlýk hasret yüreðe saplanmýþ bir hançer gibi acýtýyor... ve kanýyor düþüp peþi sýra rengine gecenin...
kendi kelimelerine yeniliyor lugati aþkýn hiç bir þiir anlatamýyor bu acýyý ve hiç bir þair bilmiyor bu sýrrý çaresiz bir kalem kendi hükmüne kýrýlýyor ve hiç bir sayfaya düþmüyor aþk...
ve ýrak düþüyor siyahýn ötesinden gözleri sevdanýn ve bütün gölgeler aynalarýn ardýnda saklanýyor dokunuyor içime acýn...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.