Cehalet karanlýðýnda insan Taþtandý putlar, aðaçtandý tanrýlar Kâbe’nin içersinde, Kýzlar utanç timsali Diri diri gömülürken topraða Kureyþ’te bir yýldýz Amine’nin gözdesi, Ana karnýnda yetim Doðruluðun si mgesi Muhammed’ül Emin
Nur yaðar Mekke daðlarýna Cebrail kanadýyla, “Oku” diyor Mevlasý Muhammed’e Kalbe doðan huzurla, Bin aydan hayýrlý gecelerde, Bir yetim, bir öksüz yüreðinden Ýnsanlýk yaðar yeryüzüne Ayet ayet süzülürken özüne.
“La ilahe illallah” Allahtan baþka ilah yoktur Ýnsanlar hep kardeþtir, Sevin, sevilin Yalnýz Hak’kýn önünde eðilin. Ben sadece elçiyim; Nasara gibi ilahlaþtýrmayýn beni Kureyiþli, kuru ekmek yiyen Dul bir kadýnýn oðluyum, Rabbimin selamýný getirdim size Kuran’ýn buyruðunda Sevgi dolu, kardeþlik dolu Ýnsanlýk okulunda.
Zalimler nura karþý, Ayaklandý Ebu Lehepler, Kudurdu Ebu Cehiller Eþit olur mu hiç, hizmetçi ile asiller Eþit olur mu hiç kölelerle biz hürler Cefanýn bin türlüsüyle çullandýlar Ýmanlýlar üstüne.
Medine sevgi seli Akabe’de sözleþti, Allah’ýn Resulüyle gönülleri birleþti, Bir kutlu hicret oldu, imanlýlar göçünde, Ensar paylaþýrken tüm varlýðýný Muhacir kardeþliðinde Ýþte Ýslam devleti, iþte can kardeþliði Dal verdi çiçek verdi, Doðumunda yýkýlan Kisranýn saraylarý Ýslam nuruna kandý Ýnsanlýk meþalesi yedi cihanda yandý.
Bir veda hutbesinde Konu yine insandý; Ey insanlar! Sevin sevilin Hepiniz Âdemin çocuklarý, Âdem’se topraktandýr. Ne Arap’ýn Arap olmayana Ne kýrmýzý tenlinin siyah tenliye Üstünlüðü vardýr, Üstünlük sevgide insanlýkta Ýmanda ve takvadadýr. Kardeþlikle barýþýn Hak yolunda yarýþýn Emanetim Kuran’dýr, sarýlýn sünnetime O zaman Cennet olur Dünyalar ümmetime!
Ey! Sevgili peygamberim! Seni canýmdan çok severim.
Selam olsun beþeriyet nuruna, Selam kâinatýn Efendisine Selam Hatem-ül Enbiyaya Selam Muhammet Mustafa’ya!
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.İbrahim SAKARYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.