HALA UYUYORMUSUN SEVDİĞİM
Bu þehir sensiz
Ve sensizliði kalabalýk yalnýzlýklarla dolu
En çokta özlemlerinle dolu
Bu þehrin yanlýzlýðý çetin bir kýþ gibi soðutur insanýn içini
Ve sonra çoklara bile sýðmayacak kadar özleminler biriktirir
Bu þehrin sensizliði münzevi bir ben yaratýr içinde
Ben þehir olurum
Bir köþede sessiz sedasýz seni beklerim
Sokaklarýn ýþýklarý birer birer sönerken üstüme
Ve her yaðmur yaðmaya baþladýðýnda
Bu þehir özleminle birleþip mis gibi toprak kokuyor
Sonra ben feryat ederek çýðlýk atýyorum
Göðün mavisini yararak
Tüm þehir uyanýyor
Ama bir tek sen yoksun
Yoksa hala uyuyormusun sevdiðim
Bu þehir sensiz
Ve sensizliði kalabalýk yalnýzlýklarla dolu
En çokta özlemlerinle dolu
Bu þehrin en iþlek caddesi bile soðuktur
Kalabalýklar ýsýtmaya yetmez bu þehri
Bu þehir yurdundan sürgün edilmiþ gibidir
Sýðýnmacý bir mülteci gibi
Heybesinde özlemler biriktirir
Bu þehrin koynunda denizin mavisi vardýr
Her caddesinin duvarlarý þiirlerle süslüdür
Her güne mavi bir özlem içmiþ gibi
Ve bulutlarýn arasýndan sýzan yýldýzýna
Göz kýrpar gibi uyandýrýr sabahý koynunda
Ve bu þehirde gün aydýnlanmaya baþladýmý
Ýçin kalabalýk yalnýzlýklarla dolar
Ardýndan sesler, gürültüler çýkartýr
Ama bir tek senin sesin yoktur, o seslerin arasýnda
Yoksa hala uyuyormusun sevdiðim
Ýbrahim DALKILIÇ ( 11/04/2013 //02:25 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.