uzak yankýlara böldüm seni sesinde bensizlik çiçeklenmesin diye orada býrakýp öldüm seni sensizlik ellerime eklenmesin diye
andým seni unutulmuþluk duvarýnda parçalandý sesim kandým seni þiir þiir sindirdimde yýllara yandým seni ateþ buz tutuyordu, özlem mafsallarýmda inandým seni bir duanýn bir çaresizliði sardýðý yerde
korkuyordum olmamandan senden baþka bir gülüþün kýblesine dönmemiþtim hiç sensizlik insafsýzlýktý, insansýzlýktý çokça yýðýnla ömrümü talan ediyordu etten yalnýzlýklar oysa sen çoktan tutmuþtun sensizliðin anasý ayrýlýðýn elinden
þarkýlar dinliyordum durmadan içime sensizliðin resmini oyan günler yaþýyordu gözlerimin önünde þaka gibiydi olmaman inadýna çimdiklemiyordu beni zaman zaman, kimki yalnýz senin inadýna inanan ben can, sen canan ayrý ayrý tutar ellerimizi artýk inadý kýrýlasý zaman
ALÝ RIFAT ARKU 11/04/2013 ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
bedrettin58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.