Kaþlarýný çatarken, en güzel gülen sendin, Arkadaþ için her an, canýný veren sendin. Yazan yazmýþ yazýyý, elli dörtmüþ son durak, Her nefis bir gün elbet, bu ölümü tadacak.
Ne ekim ayý imiþ, hem doðdun, hem de öldün, Yalnýz topraða deðil, kalbime de gömüldün. Ömrüm oldukça her gün, okurum sana Yasin, Bu dünyada gülmedin, o dünyada gülesin.
Ölüm bir son deðildir, iyiler göçer gider, Ölüm bir son olsaydý, ölür müydü Peygamber? Her gün ölmekten ise, bir kez ölmek evladýr, Biz ne desek hepsi boþ, iyi bilen Mevla’dýr.