Üzülme sakýn meleðim görmemiþ olsan da renkleri doðan güneþi hiç bilmesen de annenin yüzünü
ellerinle dokun hisset ve sakýn aðlama yüreðinle gör beni yüreðinle taný anneni
Üzülme kanatsýz meleðim ayaklarýn olup adýmlama sanda yürüyüp kýrlarda yollarda koþa-masanda sen ruhunu özgür býrak hayata sýký tutun sýcacýk yüreðinle varacaksýn en umulmaz finale
Üzülme sakýn meleðim duy-masanda
müziklerin kuþlarýn sahilde vapurlarýn, kýyýya vuran dalgalarýn martýlarýn belkide hýçkýrýklarýn boðazýmda düðümlenen cümlelerin sesini sen yüreðinle duy en doðru ses iþte orada
en güzel mabedinde en nadide yerinde tam menzilinde
özürlü engelli sayma kendini bilki her kul bir engelli kimi kör kalbiyle görmez hem görse de fayda vermez... çünkü bir ama..gibi göremez
ama yüreðinde kör deðil yüreðinde görür Veysel gibi bin bir rengi Veysel gibi konuþur Veysel gibi dinletir her birini...
Perþembe, Haziran 28, 2012 15:08:55
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.