Bir papatyanýn olmaz yapraðýna düþtüm,
oysa sen kýsacýk ömrüme uðrayan en güzel "DÜÞ"tün...
Senli hayallere açmýþken gönül kapýlarýmý,
Umudun en güzel renklerine boyuyorken gökyüzümü,
"BÝZ"li mutluluklar coðrafyasýnýn en el deðmemiþ kentini armaðan etmiþken ben sana,
sen sadece iki damlaya sýðdýrdýn kendini,
gözlerimden düþtün!...
Deðdi mi, deðecek mi?
Kaçýrýlan bir ömre,
Tükenen bir gönle,
Yüreðime terk edip gittiðin hüzne,
Deðdi mi, deðecek mi?
Ýki bayram arasý da gelmemiþtin ki sen bana uðursuzluk sayayým,
Bayram saymýþtým tüm gelmeleri, gitmeleri, gel-gitleri...
Þimdi sen kimsenin okuyamadýðý,
okusa da anlayamayacaðý bir cümlenin sözde öznesi yaptýn beni!
Panayýr yerindeki salýncakta boynu bükük mahzun bir çocuk...
Dualarý, oyunlarý, þarkýlarý gitmeleri olmayan gelmeler adýna yankýlanýyor göklerde
Hem sen bana iki bayram arasý gelmedin ki seni gitmelerle anayým,
oyunlarým mutsuz bitecek sanayým,
En güzeli ben papatyanýn kalan yapraklarýna inanayým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.