Boylu boyunca uzanýr belinden göðsüne doðru baygýnlýðým.
Þiirler dizmek isterim geceler boyu.
Bir kopabilsem bu mahmur düþkünlükten,
Neler yapacaðým da
Aklýma hükmedemez olurum görünce.
Aklým baþýmdan uçup gider sen dokununca.
Dizeler yokluðunla azalýr,
Hakkýný veremezler bir türlü.
Bir anlatabilsem seni,
Ýþte o þiirlerin kralý olacak.
Hayýr hayýr Tanrýsý elbette.
Ama anlatamam ki.
Nasýl söyletebilirim kelimelere gözlerinin vahþiliðini,
Gülümserken dolu dizgin at koþturan irislerinin yabanliðini,
Nasýl tarif edebilirler kokunu doðada hiç bir çiçekte yokken kelimeler.
Seni anlatabilmek mümkün olsaydý eðer,
Mecnun’un gözlerinden Leyla’nýn yansýyan hayali gibi
Destanlara saklayabilseydim bir sýr gibi.
Ama olmaz.
Yetmez kelimeler anlatmaya...
Ve dahi hiç bir sanat;
Hayal gücünün sýnýrlarýnda beceremez bunu.
Burnumun içime aldýðý o muhteþem kokuyu,
Ellerimin altýndaki vücudu,
O maðrur Tanrý’nýn içindeki ufaklýðý
Yazmak istesem de tarihe,
Yazamam.
Saklarým pamuklarýn içinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.