DÜŞME HA GÖNÜL (2052)
Yaðcý, yalakadan, nefse dönekten,
Sonradan görenden cahil bunaktan
Bal arýsý olmaz kara sinekten,
Böylesi peþine düþme ha gönül.
Fýrsatçý, nankörü, çýkarsa düze,
Konuþmak bedava atmak o keza,
Lak laklý, þak þaklý yaramaz bize,
Böylesi peþine düþme ha gönül.
Þerefi yerlerde pusan hýrsýza,
Kýymeti bilmeyen nankör arsýza,
Asalak geçinen tembel karsýza,
Böylesi peþine düþme ha gönül.
Küflenmiþ aklýný kendine sakla,
Kuytu karanlýkta atarsýn takla,
Lafý geveleyen aðzýnda bakla,
Böylesi peþine düþme ha gönül.
Kendini beðenmiþ gözler çapaklý,
Sözü ölçüsüzün piþmemiþ aklý,
Dilin, kemiði yok sözü, lak laklý
Böylesi peþine düþme ha gönül.
Gel yorma hey gönül Ali Uzun’u,
El kýzý yamandýr baðlar gözünü,
Kafadan boþ isen kýrar pozunu,
Böylesi peþine düþme ha gönül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.