ve an çanýný çaldý..
haykýr ...
haykýr ki kalmasýn zamanda ahýn..
içimin en loþ köþelerinden isyaným fýrlayýverdi evrene..
ne zamana kadar yaþam..
pembe düþler ýrmaðý cevapladý..
içinden geçerken ebem kuþaðýnýn..
sevdanýn rengi pembe diye..
kadýn ben maviyim dedi..
el yordamý ilerlerken dünyada..
adý efsane sanki günlerin içinde günün
bir martý havalandý vapur düdüðüne inat..
öeyle bir üveyik öttü ki..
alýrcasýný ahýný kimsesizliðinden..
unutulmuþ sanrýlar canlandý yine düþümler de..
hayal perdesi aralandý göz açýmlarýn da..
ve haykýrdý..
ben aþk/ým.......
aþk durdu baktý güldü geçti..
elif gibiydi yolu yüreðin derinlerinde
masum bir tozuma da var oldu..
zaman denen zamansýzlýðýn geçiþkeni..
ne an kaldý ne varlýk....
BÝR di yaþanan aþk/ýn içindeki aþkta...
.....................................EMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.