ölümü büyütmeli

gölgeleri kirli insanlardan uzak kalma umuduyla..



baðýþladý kendini çocuk yüzüne
’beni büyüt’ dedi.
’senden çalýnmýþ bedeninde..’
onun adý
ö l ü m



baþýnýn içine yýkýlan koca bir daðýn
kum zerrelerini avuçlarken
hep irkilmesine neden oldu o ses
’uyanýk kal!
beni ancak bu þekil sevebilirsin.’

’annemin koynu üþümüþ
ve
ben gitmeliyim.’
dedi
çocuk.




ya masal ya kabus arasý
ya siyah ya beyaz üzeri
ya çocuk kalmalý..ya ölümü büyütmeli!..




en son baþý okþandýðýnda tecavüzdü tüm gerçeði..



kafes arasýndan kaçýrdý
doðduðundan bu yana beslediði
beyaz güvercinleri
sonra..
sonra bir sabah
yaþanan gerçekte
’git’ zaman olacaktý.

yer/yüzü çatlamýþken
kim çalmýþtý serçe parmaðýný?


çekilen azap, gevezeliðe engel
sustu..sustu..sustu..



ölümü büyütürken kendi hala çocuktu..




Sosyal Medyada Paylaşın:

nar çiçeğim Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

savaşta kadın olmak kahpe aşk hüznün rengi mor orkide masal kızı günaydın dünya laf işte yasak aşk ağlama çocuk! elma