Yaza yaza bitiremeyeceðim Acý’larým var benim. Konuþsam dilimden anlamayacaklar, sussam Yüreðimde binlerce Keder, Duraklasýn istiyorum bazen Hayatým. Hainlerin cirit atýp gezdiði, Katillerin elini kolunu sallayarak dolaþtýðý bir Ülke kadar derin Çýkmazlarým var benim.
Sözleri sýradan devrik Cümlelerimi dillendiremem çoðu zaman, gözpýnarlarý kurumuþ Bir Çocuktum ben. Sýrlarýyla Topraða verdiðim BABAM, Bakýþýný kaçýrýrken sürekli gözlerimden, kaç Ýhanete sýðdým bilmem!
(Çaresizliðimin yokuþ aþaðýya Yuvarlanan bezgin Cümleleri, ben bana öyle aðýrým ki...
Geçer,
biter, diye baþlayan avuntulu sözcüklere öyle saðýrým ki.
Gelme üstüme Ayrýlýk! Sana týka basa öyle doluyum ki...
Vukuat var sinemde, þen þakrak sanar beni her görende, Dertlerim ciðerimi bin parçaya bölende, Yüreðimi bu tende hep böyle taþýmam ki)...
Köln, Nisan 2013
Yüreði Sürgün (Kevser Baysal) Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.