Dokuz yaþlarýnda ya var ya yoktu
„Boyacý boþ“ dedi ürkek sesiyle
Bir akþam üzeri yoluma çýktý
Saatime baktým, zamaným vardý
„Buyur Abi“ dedi tabure çekti..
O sandýk kurarken ben onu süzdüm
Yüzünde mahzun bir ifade sezdim
Bu yaþta çalýþmak? dudaðým büzdüm
Konuþmak bahane, ismini sordum
„Ismim Ali“ dedi boynunu büktü..
Yaþýtlarý þimdi parkta oynarken
Çimenler üstünde yuvarlanýrken
Simit parasýna bu kadar erken
Dedim „ günde kaç kazanýyorsun“
„Kýt kanaat“ dedi, içini çekti..
Yüreði temizdi o kadar saftý
Bir yandan anlattý iþini yaptý
Boyalý elini bana uzattý
Ücret mi istedi, yoksa þevkat mi
Bozuk paralarý avcuna koydum
Hiç saymadan aldý cebine soktu..
Alacakaranlýk çökmek üzere
Sessizliði bozdu akþam ezaný
Dedim; þimdi eve gitme zamaný
Az ilerde eski bir köprü vardý
Kaldýrdý baþýný, þöyle bir baktý..
„Iyi akþamlar“ dedi ayaða kalktý
Boya sandýðýný omzuna taktý
Gitmeden kuþkumu yenmek istedim,
Sordum „annen baban yok mudur senin“
„Hiç olmadý“ dedi, zaten hiç yoktu..
Tam „Dur!“ Diyecektim, sesim boðuldu
Yüreðimde sanki bir damar koptu
Ali yavaþ yavaþ gözden kayboldu
„KIMSESIZIM“ diye bir ses duyuldu
Þehrin üzerine karanlýk çöktü...
Hilmi Yazgý / 31.10.2005
___________
’SOKAK ÇOCUKLARI VE KÝMSESÝZ ÇOCUKLAR’
konulu þiir aktivitesi için kaleme alýnmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.