öyle naif'tin ki, sevmek yürek ister!

gecenin en kuþkusuz saatlerinde
üzerime titreyen bir sesin kusmuðunda
sahnemi ayýrt edebildim güneþ gözlüðümün kirliliðine,
bulanýklýðýna, düþ kýrýklýðýnda haykýrdým gökyüzüne karþý
bir küfür gibi hissettim mayhoþ halimden kalan
kýrýk dökük bir bardaðýn fluluðunda.

þarkýnýn tesirinde
baðlýlýðýma þevkledim bir örtünün
yýrtmacýna düþen ipliksi görünümünde
uyuþturucuya baðlandým,
sevgiye baðlandým,
çarmýha baðlandým
baðlandým! baðlandým! baðlandým!
bir düþ kýrýklýðýnda
baðlandým düþlerimin birer birer nüksettiðinde
adýný,
adýmla kazýdým bir çarmýhýn öteki yüzüne.

taþaron bir milliyetçiyim
senin yanýndayken. adým çýkar narsist bir piç’e--
aðzýmdan çýkar ’seni seviyorum’ demeler naifçe--
sel olur, sel sefil olurum sen deyince hafifçe--
dönüþürüm bir palyaçoya nedense, seni sevdikçe--
bir düþ kurarým
kurdukça düþlerim tutuþur gecede
gecenin suratýma üfürdüðünde yaþýmýn henüz yirmi bir olmasý


dedemin sigarasýný sarýþýný özeniyorum
seni sevdiðim dakikalarda
öyle naif, öyle narin, öyle özenle sarýyor ki,
seni öylece naif sevmek,
seni öylece narin sevmek,
seni özensiz sevmek,
seni, sen olduðun için sevmekti bu kadar yazý yazýlmasýnýn sebebi.


Sosyal Medyada Paylaşın: