Papatyalarý hep çok sevdim. çocukluðumda taç yapar saçlarýma takardým. boynuma onlardan ne güzel kolye olurdu nedense kendimi bir peri kýzý sanýyordum.
çocuk düþlerimde,her biri harika bir mücevherdi hiç pahallý deðillerdi, Çünkü her yerde biterdi en olmadýk yerlerde büyürlerdi
vakti gelince açarlardý misler gibi kokardý sanki rüzgara direnirdi
Nazlý görünüþü yanýnda çok cesur bi o kadar sadýk vazgeçilmez sevgiliydi Papatya.
bazen ne çok üzülürdüm onlara düþünürdüm, sanki aðlýyorlardý gizliden gizliye.
Islanmýþ yapraklarýna çið düþtü sanýlýrdý, bense biliyordum ki aðlýyordu Papatyalar. çünkü yüreksizlerin ellerinde can çekiþiyor,soluyordu aðlýyordu Papatya.
09 Nisan 2013 00:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.