Halen uyku da olduğumuzu söylerdim!...
Ne biliyoruz?
Eski dünyayý,
Yok etmekten baþka,
Ne biliyoruz?
Kalpleri,
Kýrmaktan baþka,
Ne biliyoruz?
Nefretten baþka,
Ne biliyoruz?
Mazlumu,
Ezmekten baþka,
Ne biliyoruz?
Emanete,
Hýyanetten baþka,
Ne biliyoruz?
Haksýzlýktan baþka,
Ne biliyoruz?
Çalmaktan baþka,
Ne biliyoruz?
Cana kýymaktan baþka,
Oysa; Cennet þelaleleri,
Hep yaný baþýmýz da,
Koþuþturmaktan körleþmiþ gören gözler…
Ýnsanlar içlerindekinden korkarlar,
Her þeyin cevabý içlerindedir oysa!
Ýnsaný, insan yapan, düþünce deðildir,
Düþünce, kendi hakkýmýzdaki gerçeðin ufacýk noktasýný,
Açýklayabilir sadece…
Çöpü dýþarý atacaksýn,
Yerine “SEVGÝ “koyacaksýn,
Gerekli olan,
Sade temiz bir vicdandýr…
Her þeyi, Bulacaðýmýz tek yer,
Temiz bir yürekte Saklýdýr…
Annem derdi ki;
“Etrafýmýzda melekler vardýr,
Çoðumuz göremeyiz,
Gördüklerimiz de melek olduðunu söylemez,
Hasarcýlýða ve katýlýða karþý,
Savaþ açarlar ve ellerinden ne gelirse,
Onu mutlaka yaparlar”
Bana sorarsanýz eðer:
“Halen uyku da olduðumuzu” söylerdim!…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
21.11.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.