Yüz yıl yaşamak
“Yaþ otuz beþ, yolun yarýsý eder”
Böyle yazmýþ, Cahit Sýtký Tarancý.
Ya da yetmiþ yýlý, etseydi heder,
Anlardý neler dost, neler yalancý,
Düþmanca gördüðü, aynalar ne der?
Ne yýllar vefasýz, ne gün, ne gece,
Çirkinlik hayalin gözdeki pasý
Olmayacak düþler, vehim sadece,
Ölümden aðýrdýr, dirinin yasý,
Unutulur mu hiç, üç harf tek hece.
Yivler derinleþmiþ, daha oyulmuþ,
Saçsýz baþýndaki, kellik ayazý,
Caný örselenmiþ, kaný koyulmuþ,
Ses telleri titrer, çýkmaz avazý,
Devaya aç susuz, derde doyulmuþ.
Bir bakmýþ, diyabet, tansiyon çýkmýþ,
Tümsekler dað olur, gidemez düzü,
Fersiz bacaklarý, yaþlýlýk yýkmýþ,
Daha da deðiþmiþ, eskiyen yüzü,
Aðrýdan, sýzýdan, canýndan býkmýþ.
Geri dönmez giden zamanlar geri
Çok þeyler deðiþir, renklerde solar,
Deðiþmez bu kural Âdemden beri,
Dünya canlýlarla boþalýr, dolar,
Zira beþ on günlük, bir konak yeri.
Damlayý görmeden, gözümüz çayda,
Üstüne üstelik vebali çoksa.
Ýsyan artýyorsa verilen payda,
Ölüm ötesine azýkta yoksa
Yüz yýl ömür olsa, deðer mi kayda.
Ecel ayýrmýyor kuruyu yaþý,
Azrail kanadý er geç çarpýyor
Nefesiyle rýzký, ekmeði aþý,
Ne biraz eksilir, nede artýyor,
Belki nasip deðil, musalla taþý
Ölünce uyanýr birçok insanlar,
Yazýk ki o zaman iþ iþten geçer
Mutlak hesap verir bütün vicdanlar
Akýbet ne ola kim, nasýl seçer?
Herkes anlar amma, çokta geç anlar
07.04.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.