ÇOBAN

Koyunlar bilirmiydi ,
Çok mu olurdu iþim .
Tepelerle, taþlarla ,kurtla ,kuþla arkadaþ .
Yazýn gölgesini aradýðým aðaç .


Üç taþ üstünde piþirirdim çayýmý .
Sen iç dercesine ,
Kocabaþým kuyruk sallardý ,
Azýðýnda versen kabülüm .


Kepeneðe bürünür yatardým ,
Sýcak yataðýmdaymýþým gibi hayal kurardým .


O da sevseydi ,
Fark etmezdi çoban olmam .
Küçük görürmüy dü taþtan evimi ,
Bu zorluða gelirmiy di bedeni .


Hasretim o buz gibi akan suya,
Koyunlar içerken yalaktan .
Azýk torbamda ne varsa ,
Tuz aramam dað baþýnda .


Çoban olamadým sonunda .
Okudum ,ne o benim oldu .
Ne de düþlerim geçti hayata .
Çimenler hala yeþilin tonunda ...
Sosyal Medyada Paylaşın: