Söndü tek tek lambalar karanlýkta tüm þehir
Neye gebe bilinmez pusuda suskun gece
Kimi tatlý uykuda kimi çekerken kahýr
Kapalý hanelerde yaþananlar bilmece
Odamý adýmlarken bir ileri bir geri
Koptu içimde çýlgýn fýrtýnalar boranlar
Yýldýrým düþtü gönle duman kapladý ser’i
Yârinden ayrýlmayan bu durumu zor anlar
Yaðmurla sýrýlsýklam ýslanan Ankara’da
Sokak sokak dolaþýp aradým izlerini
Yüreðimde açtýðýn onulmayan yarada
Hiç sönmeyen ateþin külledim közlerini
Seller gýpta ettiler gözümden akan yaþa
Belki bir umut diye saða sola bakýndým
Bedenim yaþasa da ruhum döndü naaþa
Bu gece ben ölüme nefes kadar yakýndým
Ayrýlýk koyu acý hasret içimde sýzý
Biterken kara gece çekilmez oldu ayaz
Gönül bu söz dinlemez isterken imkansýzý
Olmayacak dualar dilimde bitmez niyaz
Kalmadý yüreðinde aþktan yana bir seda
Gelmiþti yolun sonu farkýndaydý Nilüfer
Tek baþýna kalsa da sevgine olmaz geda
Dönüþü yok gidiþin kararlýydý bu sefer
NÝLÜFER SARP