COCUK YILLARIM

merhaba ruhumun genç odasýndan
size hatýralar anlatacaðým
yemyeþil ovada kýrlar içinde
çocukça anlatýp coþturacaðým

sabahýn en erken horoz sesiyle
gün baþlardý oyun saatimizle
yakantop istop’tu en çok bilinen
birdir bir oynardýk biz bahçelerde

bazen topaç çevirir, beþtaþ oynardýk
çift ip oynar bilekten ip atlatýrdýk
birimiz hasta olur birimiz doktor
çok güzel oynardýk çocuk yýllarda

meyve sepeti için halka olurduk
adýmýzý meyvelerden koyardýk
oyun baþlatan ebemizle biz
iþaretlenmiþ yerlerimize koþardýk

Menekþe mendilim köþe köþe
bizden size kim düþe
demek için toplanýr gurup olurduk
kahkahalarla gülüþür, eðlenirdik biz

ne çocuk parkýmýz vardý ne bir sahamýz
mahalleydi bize oyun bahçemiz
ya ekmek,peynirle ya domatesle
doyardý acýkan midelerimiz

yaðmurdan ýslanan toprak buldukmu?
yönümü kes isimli çývi oynardýk
hep birlikte düz taþlarý toplayýp
taþ üstünde taþ dizer oynardýk

el ele tutuþup daire olurduk
yað satarým bal satarým oynardýk
çimenlere uzanýr boylu boyunca
el üstünde kimin eli sorardýk

en küçük kardeþti oyuncaðýmýz
o bizim bebeðimiz bizde anneyiz
kah kucakta taþýr kah uyuturduk
aðaç dallarýnda beþiklerimiz

kapý kapý dolaþýr mani söylerdik
komþularýmýzýn ellerini öperdik
onlarýn verdiði ikramlar ile
evcilik oynayýp, piknik yapardýk

bizler salýncakta çok sallanýrdýk
ip atlardýk,bezirgan baþý oynardýk
kör ebe saklanbaç ile çocukca
bazen saklanýrdýk oyun boyunca

toplanýr hep beraber daire olurduk
bülbülü kafese koyar dönerdik
bazen belimize sarýlýp, baþý gizleyip
uzun eþek yapar, zýplar oynardýk

kocaman taþlarý yuvarlar dizer
üzerine uzun tahta koyardýk
iki guruba ayrýlarak biz
tahterevalli yapar, güler oynardýk

çantalarýmýzý engel yapar atlardýk
birde bazen çelik çomak oynardýk
yaðmur yaðmaz ise yaðmur adamý
ýslatýp gezerdik þen kahkahayý

yeþillik arasý bir toprak bulsak
hemen seksek için yeri çýzerdik
kaygan bil taþý kýrýp küçültüp
tek ayak üstünde zýplar oynardýk

kibrit kutusundan telefon yapar
saatlerce birlikte konuþurduk biz
bayrak yarýþýyla çember çevirme
yarýþmalardan en çok sevdiðimiz

akþam güneþini iple çekerdik
gölgeme bas oyunu oynamak için
þayet mýzýkçýlýk yapan olursa
tek ayak üzerinde bekletirdik biz.

akþam esintisi ile semtin en yüksek
tepesine çýkar yayýlýrdýk biz
kendi yaptýðýmýz uçurtmalarla
gökyüzünde salýnýr yarýþýrdýk biz

yuvamýz yalnýz akþam içindi
ezanlarla çekilirdik evlerimize
bahçe çeþmesinde el yüz yýkanýr
sokak giysileri avluda kalýr
öyle girerdik evlerimize

eve girince oyun bitmezdi
yemek saatini iple çekerdik
bu saati doldururken biz
ellerimizle kuleler yapar
harflerle bulmaca
bazen þehir oynardýk

akþam yemek sonrasý biz toplanýrdýk
büyük annemizin yanýbaþýna
masallar dinlerdik yüzük oynardýk
uykulu gözlerle son saatlerde

günlerimiz bir bir böyle geçerdi
ne yorgunluk ne halsizlik duyardýk
hastalýklarý tanýmazdýk hiç
zaten duysaydýkta pek anlamazdýk

"ahh nerede o eski günler" diye üzülme
üzülmekle hiç bir þey geçmiyor ele
yaþamýný sen çiz çok geç olmadan
çocukluk yaþlanmasýn hatýralarla

kalkýn hep birlikte bir köy kuralým
çocuk dolduralým bu köyümüze
evlerinin önünde kýr bahçesinde
çocuklar yaþasýn coþun sizlerde

YALNIZ VARDÝYAM Þiir kitabýmdan
Biraz ÖZTÜRK, Biraz BENLÝ Mýsralarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın: