geç kalmýþ bir mevsim kendi gölgesine düþüp yitiriyor akrebini... koparýlmamýþ takvimler gibi çaldýrýyor hafýzasýndan yaþanmamýþ anýlarýný... sessizliðin ötesinden uzanýrken düþlere bir þiir hüküm giyiyor sevda suçundan aslýnda yeniliyor kendi sesine bir türkü unutuyor bahar olmayý nisan
ve tutuyor ömrümüzün eteklerinden sýrnaþýk bir çocuk gibi hüzün gecenin kör yanýnda aðlýyor yitirilmiþ düþlerimiz vakit ne kadar geç yeniden düþler kursak aðaran saçlarýmýza inat güler mi yüzümüz...
takvimleri kaldýrsak saatleri durdursak durur mu zaman...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.