Hatýrlar mýsýn! Gök yere inmiþ, kýyametin kopmuþ gibi, Acýya karýlarak, durmuþtu sanki kalbin. Ýlmik gibi sökülürken teninden canýn, Ümidin kýrýlýp,’’ tükendim ’’ dediðin anda, Þefkatiyle dokunmuþtu YARADAN… Isýnmýþ topraðýn, filizlenip tomurcuða durmuþtu umudun. Karanlýðýn ardýndan doðan güneþle, yeniden vucud bulmuþtu hayatýn… Sen bir adým gittiðinde; O, on adým gelmiþti sana, Bir bir açýlmýþtý, açýlmaz zannettiðin kapýlar…
Þimdi! Tutsaklýðýndan kurtulmuþsan esaretin, Bahar gibi çiçekler açýyorsa baðýnda kalbin Yaðmurlar sadece muhabbetten yaðýyorsa gözlerinden! Bil ki sadece O’ndandýr…
Unutma …. Dem içinde dem, sýr içinde sýr olduðunu hayatýn. Yalnýzlýðýn bile aslýnda yalnýz olmadýðýný, Her yerde, her an var olduðunu Rabbinin unutma…
Hamd et ve sabret Kahrý da hoþ lütfu da hoþtur, þaný yüce Yaradanýn
Ve artýk! Kapýna kadar dayanmýþken kulluk bilinci , Bizahmet içeri al..!
2 Nisan 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.