Bir dünyam vardý
cennet diyebileceðim tek firdevsim.
Kendimce adem, kendimce havva idim..
Öyle bir kokusu vardý ki,
sarýp sarmalayan, canýmdayken bile
hasret kokan bir gün kaybedersem diye korkan
yüreðimin masum atýþlarý cennetimin dýþýna taþardý..
Benide atarlarmý?
ademi havvayý cennetten atýldýklarý gibi,
oysa hiç günahým yoktu ki,
Bir gece bir el uzandý dünyama
ilk defa ayrýlýðýn acýsýný aðlamanýn sancýsýný yaþattýlar..
Küçücük kalbim
korkudan yýrtýlýrcasýna çarpýyordu.
Atýlýyordum iþte cennetimden,
suçum neydi hiç bilmeden çýðlýklarým gecenin
karanlýðýný yýrtýyordu. Uðultular arasýnda bir ses
fýsýldadý kulaðýma, hoþgeldin dünyama bebeðim..
Bu cennetimin sesiydi,
onun kokusuydu. Annemdi
Aðlayan gözlerim,
þimdi mutluluk yaþlarý döküyordu
þefkatli sýcacýk elleriyle göðsüne bastýrdý
helalliðinden yudum yudum içirdi..
Annem,
cennet kokulum gül benizli yarenim
ilk ayrýlýðý ilk kovuþmayý sende tattým
aðlamayý gülmeyi hep ilkleri sende yaþadým.
Hakkýný helal et yavruna, senin sevginden
üstün sandýðý sevdalara daldýðý için
incilerim dediðin gözyaþlarýný akýttýðý için
helal et hakkýný helal et..
16.01.2012