AŞKIN SICAK ELLERİ

bu sana son þiirim;
kalemim dört tekerin üstünde kývrýlýrken ve onlarca yüz kaðýdýmda kesiþirken..
sabahýn üryan saatlerinde, sanadýr damla damla akan...
...


AÞKIN SICAK ELLERÝ

Bakir adýmlarýn, hissiz senfonileri
Yürek evimde dilleniyor
Yeþile düþmüþ gözlerinin umarsýzlýðýnda
Ellerimi ellerinden yýkadýn

Ah! nazýnýn çemberinde dönüyorum
Üstelik niyazýnda bitmez

Topraðýn üstünde bitiyorsun
Göðsümde yapraklarý yeni çatlamýþ kedersin

Ah! sevgilim
Yürek ormanlarýnda, kýrýp geçtiðin dalýnda
Nabzýmýn kelebek sevilerinde
Bu sana kaçýncý kanat çýrpýþým

Renklerinin týlsýmlý sesinde
Polenlerine yattýðým ilk baharsýn

Kaç þiirin yüzü eskidi, sakallarýna düþen kýrlarla
Kaç kelime aðýr geldi cümlelerime
Söyle daha kaç kalem el çekecek kaðýttan

Üstelik ellerimi tuttun
Sýcacýktý...
Avuçlarýmda kaynadý pýnarlar
Berraklýðýnda, küçücük bir çakýl taþý oluverdim
Akýntýnla yuvarlanan

Ah! eteðindeyim aramýzdaki zamanýn
Haczindeyim tatlý hüznün
Ciðerlerime inen her nefesle kavgalýyým
Dudaklarýna asýlmýþ bir kaç idamlýk cümle
Çehrenden damlayan..

Þimdi, yargýsýz infazýnýn can yýrtan suskun tetiklerinde
Yudumca kirpiklerinden düþüþüm

Ah!sevgilim
Yeryüzünün dilinde
Derelerin çaðlayan gümbürtüsünde
Agaçlarýn ýslak yüzünde
Yosunlanmýþ taþlarýn böðründe
Kayalarýnýn altýndayým

Aðzýnda yarým heyecanlar taþýyan karýncayým
Hep sana taþýnan
Hep sana biriktiren

Gidiyorsun yine!
Beni acýlarýn uluduðu karanlýklar da býrakarak
Dikenli hasretinin ten çizen yasýnda
Gözbebeklerimin saðnaðýnda
Gidiyorsun...

Günler günleri kovalýyor
Kulaðýmýn dölü büyüyor
Ýç seslerimin çýðlýðýnda
Patikalarýnda vurgun yiyorum
Sularýnda kayboluyorum

Ömrümün dört yanýný, asi bir sarmaþýk gibi sarýyor
Itýrlý sevgilerinin mor çiçeklerinde
Umuda çiseleniyorum
Ten kývrýmlarýna nemli bir buse oluyorum

Yokluðunun çoðul yollarýnda
Seni yaþýyorum
Bil ki, sevgilim
Karakýþýn ýlýtan þarabýnda
Bulurum seni
Sanma mutsuz olurum

Ayrýlýðýmýzý öpen saatlerin tebessümünde
Varlýðýmý kiymet bilen sunaklarda besilerim

Oysa!
Oysa, ellerimi tuttun
Sýcacýktý..
Bildim ki içimde köpüren volkansýn
Parmaklarýmýn lavýnda
Yaktým ikimizi

Artýk tüm sözler kifayetsiz
Kuru yapraklar gibi hýþýrtýsýndayýz aþkýn
Ki, kavuþmaya gebe de olsa zemheri
Baharýmýzýn ilk tekmesinin vuslatýndayýz

Çiçekler taçlanýyor ruhumda
Aþkýn uçurumlarýnda
Yalnýzlýðýmýzýn kadehindeyiz
Dipteyiz..

Bilemedin
Ýki damla yaþýn azizliðini
Gözlerimden süzülen kederin
Çok kanamalý kesiðini..

Ne þen bülbüller bastýn yarama
Ne kelebek tozu..

Tepelerinden indim
Serin sular içtim de
Ömrümü satýrlara adadým

Yarasý saklým
Sabahlarýma boz bulanýk suretinle güldün
Nasýrlý duygularýnýn mihrabýna çýktým da
Duymadýn..

Gerdaný hüzün kokaným
Zirvesinde aþkýn
Ýki yana açýlmýþ kaburgalarýmýn orta yerinde
Yeþeriyor kalp atýmlarým

Oysa
Ellerimi tuttun
Sýcacýktý..
Býraktýn..
Düþ’tüm
Ben Sende zaten hep bir düþ’tüm.

08:00 25.03.2013
NURGÜL OCAK



Sosyal Medyada Paylaşın: