KARACA AHMET MEZARLIĞI
KARACA AHMET MEZARLIÐI HAKINDA KISA BÝR BÝLGÝ
Karaca Ahmet Mezarlýðý Ýstanbul n en eksi ve en büyük mezarlýðýdýr dünyanýn en büyük mezarlýlarý arasýndadýr-750 dönümlük bir alana sahiptir buraya ilk gömülenler Ýstanbul u kuþatan Ýslam arpa ordularýnýn þehitleridir Selçuklular zamanýnda hacý Bektaþi veli Ýslami yaymak için müritlerinden sultan karaca Ahmet hazretlerini buraya göndermiþtir bu mezarlýk ta adýný o büyük zattan almaktadýr –----bu uzun þiirimi fedakârlýk edip okuyan deðerli insanlara teþekkür ederim
KARACA AHMET MEZARLIÐI
Hey gidi karaca Ahmet adýn iki kelime
Gelen girmiþ koynuna yüreðin lime lime
Zikrede selvilerin hu çeker çýnarlarý
Kaç yürek söndürecek çaðlayan pýnarlarýn
Acep piþman mý sana ilk kazmayý vuran zat
En deðerli varlýðýn mezar taþý teminat
Hüzün sinmiþ baðrýna her köþen efkâr kokar
Çiçek getiren Leyla gül diken mecnun çýkar
Bizden ne ister acep orda ki yiðitler erler
Dünü onlar yaþadý bu güne ne söylerler
Gelen mevta fani der getirenler aþikâr
Kimsede malumat yok bu yol nereye çýkar
Ötelerden haber ver susma karaca Ahmet
Anýlar sende biter bunu sende kabul et
Sus pus olmuþ mabetler herkes sýrrýný gizler
Hangi âleme dönmüþ güneþ örmeyen yüzler
Desem karaca Ahmet tanýt bana kendini
Nasýl tarif edersin bana inilti vadisini
Zengin elveda demiþ sarayýna köþküne obasýna
Gelmiþ sana sýðýnmýþ bir kefen parasýna
Ya bir çýnar gölgesi yâda bir sevi söðüt
Sana misafir derler ilmiyle gelen yiðit
Akþam anne babaya açýldýn bostan oldun
Sabah bacý kardeþe acýklý destan oldun
Mazluma cennet bu ye kükreyen zalime yaban
Hu çeken derviþe köþk tepinen sarhoþa dam
Gelene kapým açýk buyur da gel demiþsin
Yüz binler kucaðýnda rabbine yönelmiþsin
Ne üzül ne telaþ et korkma karaca Ahmet
Çürütüp toprak yapýp gül bitirende hikmet
Þurada görkemli mezar ölçer mi sevabýný
Þu selvinin gölgesi gizler mi ayýbýný
Ebedi varlýðýyla herkes kendine doktor
Bu tümsekler bahane bedelsiz yatan yoktur
Ölümle gelmiþ herkes inkâr etmemiþ kimse
Hepsi ayrý hikâye yürek burkan hadise
Bir köþen þehitlerin bir köþen gazilerin
Göðsünde divan kurmuþ kalem tutan erlerin
Bir yanýnda âþýklar vuslata ermek ister
Bir yanýn uyurgezer kendisinden bihaber
Yoksulun derdi bitmiþ aðanýn mal telaþý
Zenginin dört taþý var fakirin iki taþý
Kýyamet günü yakýn sabret karaca Ahmet
Canlar dirilip kalkar gider kalýrsýn sað selamet
Çökmüþ ürküten sessizliðin þu ölüm tarlasýndan
Dolu gelen tabutlar boþ çýkar avlusundan
Uyuyan ordularýn Ýstanbul’u gözlüyor
Yiðit ruhlar bu þehrin ufkunda geziniyor
Kaptansýz gemi dünya yükünü insan çeker
Yeryüzüne að atmýþ toplar ikiþer üçer
Bazen bir kurban düþer bazen körpe can düþer
Bazen pir getirirler bazen bir civan düþer
Tarihin sayfa sayfa ufkun hatýran dolu
Ta o günden bu güne saklarsýn Ýstanbul’u
Sanadýr Fatihalar Yasinler unutulmaz
Üsküdar sokaklarý senden önce uyumaz
Ýsmini veren zatýn mekâný cennet olsun
Rahmet yaðsýn üstüne mezarý nurla dolsun
Bir Fatiha gönderdim kabul et ahvaline
Belki iki metre yer saklarsýn muhittin e
Bir abide bu þehir baþtanbaþa asalet
Ezanlar okunuyor uyan karaca Ahmet
Sen Ýstanbul’a emanet Ýstanbul Allah’a emanet
Þiirin sahibi þair muhittin lacin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.