Söndürdüm yine son sigaramýn dumanýnda yanan hayallerimi.. Ayrýlýða mesken tutmuþ yüreðim , Bir sigara kokusu kadar boþ; Ve ciðerlerime aldýðým nefes kadar anlamsýz seni sevmek..
Ýnsaf yok hiç bir yürekte bilirim.. Acýmasýz hayatýn can çýrpýnýþlarý bunlar.. Yorgunum.. Geçip giden zamana, Deðmeyen aþklara Ve ’CANIM’ dedikleri halde caný olamadýðým insanlara..
Ne zaman bir aþka adým atsam, Geç kalýyorum güven meselelerine.. Olmayan her güvenin Aþk sanýldýðý bir teselli benimki.. Ölüme kadar kayboluyorum, Ve hissettiðimde kalbimin seni istediðini; Sadece susuyorum.. Çünkü sen söylemeye cesaret edemediðim bir þarkýsýn..
Daðýtmýyor hiç bir güneþ;ruhumda ki sisi.. Buna raðmen; Bu aralar seni içimde öldürmekle meþgulüm..
// Keziban KARAHAL 02.04.2013 / 14:36
Sosyal Medyada Paylaşın:
kzbn.krhl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.