hadi söyle bana çocuk þimdi nerde, kiminle olmak isterdin kim bir gülümseme katardý o meleklerden kalma yüzüne kim savururdu saçlarýný deli rüzgarlara kapýp koyuvermiþ gibi yüreðinin gürültüsü ne vakit bastýrýrdý trenlerin baðýrtýsýný
hadi söyle bana çocuk nedir hayatýnda payýma düþen solgun bir resimde tanýk, yada hepten yabancý olduðun bir yüz mü yada ezip geçtiðin yollarda, adýmlarýný kovalayan bir yansýma mý
hadi söyle suskunluðundan damýttým ben onca derdi tasayý suskunluðunda tökezleyip düþtüm, kanattým dizlerimi
hadi söyle bana çocuk gülüþlerindeki gizem neydi gamzelerinin çukurlarýna, hiç düþünmeden attým kendimi her seferinde ölüm bile bir uçuç böceði güzelliðinde gelip kondu omzuma gocunmadým kabullendim. hangi mezar kabulederdi ki gamzelerinden baþka bu yalnýzlýktan gövermiþ bedeni.
hadi söyle bana çocuk konuþ benimle. damarlarýmda doru atlar dolaþýyor sen her sustuðunda ezilen damarlarýmda toynaklarýnýn izi. sen gül ki gamzelensin yanaklarýn yoksa nerden mezar bulurum kendime nerden huzur bulurum bu ölü bedenime
hadi konuþ artýk çocuk bahardan payýna düþeni al kaldýr baþýný göðü izle göçmen kuþlar dönmek üzere bekle çocuk patlamak üzere caný yanan tomurcuk. aðaca çoktan yeþil yürüdü içime gövermiþ bir yalnýzlýk hadi çýk gel artýk çocuk mevsim bahara dönmüþken ve ben kendimi sana adamýþken.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZEZE ÖLDÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.