Sandık

Ren´e bir sandýk düþtü
durakladým
ayaklarým yoktu…

gördüler ki
sandal indi uçurumdan
dudaklarda sýkýþan bu ses nerden
feryat gökyüzünde
nefesim yutkunan tenimde
üzülme daha yaþýyorum…

firar yok
mecburi son görev
musallat taþýnýn çirkinliði
bir mevsim ötede…

benliðin yitimi
evrenin güç duruþu
aritmiyor çamur akan nehri
mora bakýyor sonbahar
bu sefer kekremsi…

her yolcuya bir sebebiyet
dilden dile dolaþýr
insan Tanrýnýn bireyselleþmiþ halidir
sen aðlama…

benim sonsuzluðumda zaten
kalemimi gölge yapýp
yükseklerde uçmak var
yaþamak var
sen üzülme
daha ölmedim…


F.Temel
1-04-2013



Sosyal Medyada Paylaşın: