Uçuk-kaçýk bir âný yaþarken yazmak vaktin bir yerinde! Gecenin en uykusuz ayarýnda hemde, “keþke þu anda þunu-bunu kaleme alabilseydim” derken gelen içselliðin yaðmaladýðý düþlem kýrýntýlarýndan arda kalanlarýn gündüz satýþa sunulmuþ halidir yazmak. Çok defa yazýlan, yaþanan deðildir, arzulanandýr. Gerçeði yaþamak, o ândýr. Yazýyorken içinden, o ân geçmiþtir. Yazýlanla, yaþanýlanýn zaman boyutu denk ânlar deðildir çünkü. Yürekten kaleme damlayanlar, yazarýn izdüþümüdür. Okunanlar, yaþayanýn yazdýðý kitabecisidir. Ýþte her okuyan, o kitabeyi okur. Yazar, yaþananý yazmaya çalýþýrken düþleme yelken açar. Yazan, düþleme girmekten hoþnuttur, çok isteklidir fakat itiraflardan da korkar biraz. Bir baþka bedende olmak gibidir de ondan. Böyle çoðalýr, çoðaldýkça bütünleþir. Yazan, düþlemde yitip gitmeyi sever. O düþlemde yaþadýðýný sanýr. Sanmak onun bir nevi yaþantýsý olur. Olmak! yazdýklarýyla yaþadýklarý arasýna sýkýþtýðýndan, yoktur aslýnda! Önünde duran boþ bir saman kaðýdýný doldurmak kolaydýr. Zor olan, dolu bir saman kaðýdýný en çýlgýn ânlarda bir deli vakti yaþamaktýr hedef. Dedim ki; yaþanan, ancak böyle ölümsüzleþir yazarýn ölümü gerçekleþtiðinde. Geçmiþ ve gelecek tüm zamanlar, ancak böyle yakýlýr yazmadan önce yazanýn yanmasý gibi. Yaþarsýn böylece varlýkla yokluk arasý...
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.