Açelya!...
Pis bakýþlar soldurur, yýldýrýr,
Yürek temiz bakmalý açelya,
Öyle bir çiçek sin bilirim seni,
Kimse bilmez kýymetin açelya…
Hint-Japon-Çin de bile yok,
Eþin-benzerin, aþinayým ben,
Uðraþmýþlar yetiþtirmek için,
Kuruma bir kez sevemeden…
Dünya çiçeði olarak tanýndýn,
Ülkelerin ulusal çiçeði oldun,
Asýl yeþerecek yerin bendim,
Baþka bahçelerde bulundun…
Saksý toprak çok önemlidir,
Bir ev çiçeðisin aslýnda da,
Bana göre yetiþmiþsin sen,
Verimsiz, kötü, pis toprakta…
Pembe, portakal, ateþ kýrmýzýsý,
Can tonlar taþýrsýn genlerinde,
Çalýlar-dikenler sarmýþ etrafýný,
Ah, bir aç san benim ellerimde…
Þimdi bir açelya’m bile yok,
Kýzýl rengi yapraklar nerede,
Seni ilaç olarak gördüm hep,
Tek merhem bendeki derde…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
27.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.