GÖNLÜMÜN GÜZELİ ANNEM

Bembeyazdý tenin, ellerin pamuk,
Güneþ kadar parlak, þendi gözlerin.
Saçlarýnda bahar, hoþ bir esinti,
Bak ! hala çýnlýyor, tatlý sözlerin.


Güzel günler vardý, mazide kaldý,
Gündüz gece oldu, karardý ömrüm.
Bir güneþ gibi doð, yine beni sar,
Hep benimle ol sen, soluyor gönlüm.


Sensiz ruhum kurak, evim bana dar,
Geçiyor baharlar, geceler ayaz.
Bir kuþ olup ta ben, kaçsam diyorum,
Þöyle yanýna gelsem, sensiz yaþanmaz.


Biz ayrý kalalý, kaç yýllar geçti ?
Simsiyah saçlarým, olmuþ bembeyaz.
Gönlüm hep kederli, bu ayrýlýk zor,
Kaç mevsim soldu, ilkbahar, yaz ?


Kahroldum yýllardýr, sen yoksun Annem,
Gelsen düþlerime, teselli etsen.
Yoktur senden baþka, gönlüme güzel,
Nasýl özledim ah ! bunu bir bilsen !


Neþ’e yok ruhumda, bedenim yorgun,
Bu sabah hevesle uyanasým var.
Sende esir kaldým, Leyla gibiyim,
Doðum günün bugün, konuþasým var...


Nur BENLÝOÐLU // 31. 03. 2013 _ ÝZMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: